پویانگیلانی

پویانگیلانی
پویان گیلانی
سید مجتبی آقابزرگ علوی (۱۳ بهمن ۱۲۸۲، تهران – ۲۸ بهمن ۱۳۷۵ برلین) ملقب به آقا بزرگ علوی و بزرگ علوی نویسندهٔ واقعگرا، فعّالِ سیاسیِ چپگرا، روزنامهنگار نوگرا و استاد زبان فارسی ایرانی بود که بیش از چهار دهه از نیمهٔ دوم سدهٔ بیستم را در آلمان زیست و به ترجمه، نقد و فرهنگنامهنویسی پرداخت.[۴] او را در کنار صادق هدایت و صادق چوبک، پدران داستاننویسی نوین ایرانی میدانند.[۵]
این نسخهٔ پایداری است که در ۲۹ نوامبر ۲۰۲۴ بررسی شده است. ۲۲ تغییر در حال انتظار نیازمند بازبینی هستند.
صادق هدایت (۲۸ بهمن ۱۲۸۱ – ۱۹ فروردین ۱۳۳۰) نویسنده، مترجم و روشنفکر ایرانی بود.[۳] او را همراهِ محمدعلی جمالزاده، بزرگ علوی و صادق چوبک یکی از پدران داستاننویسی نوین ایرانی میدانند.[
سیمین خلیلی معروف به سیمین بـِهْبَهانی (زادهٔ ۲۸ تیر ۱۳۰۶ – درگذشتهٔ ۲۸ مرداد ۱۳۹۳)، معلم، نویسنده، شاعر و غزلسرای معاصر ایرانی و از اعضای کانون نویسندگان ایران بود. سیمین بهبهانی در طول زندگیاش بیش از ۶۰۰ غزل سرود که در بیست کتاب منتشر شدهاند.[۶] شعرهای سیمین بهبهانی موضوعاتی همچون عشق به میهن، زمینلرزه، انقلاب، جنگ، فقر، تنفروشی، آزادی بیان و حقوق برابر برای زنان را در بر میگیرند.[۶] او به خاطر سرودن غزل فارسی در وزنهای بیسابقه به «نیمای غزل» معروف است.[۱۱][۱۲] سیمین بهبهانی، دو بار در سالهای ۱۹۹۹ و ۲۰۰۲، نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات شد و همچنین، چندین جایزه بینالمللی دریافت کرده است.[
سیمینتاج دانشور (۸ اردیبهشت ۱۳۰۰ – ۱۸ اسفند ۱۳۹۰) نویسنده و مترجم ایرانی بود.[۲][۳] او نخستین زن ایرانی بود که به صورت حرفهای در زبان فارسی داستان نوشت.[۴][۵] مهمترین اثر او نخستین رمانش سووشون است که نثری ساده دارد و به ۱۷ زبان ترجمه شده است.[۶] سووشون از جمله پرفروشترین آثار ادبیات داستانی در ایران بهشمار میرود.[۷] دانشور، همراهِ همسرش جلال آل احمد، عضو کانون نویسندگان ایران بود[۸] و در نخستین انتخابات (فروردین ۱۳۴۷) به عنوان رئیس کانون نویسندگان ایران برگزیده شد.[۹]
سیمین دانشور |
---|
سیّد عبّاس معروفی (۲۷ اردیبهشت ۱۳۳۶ – ۱۰ شهریور ۱۴۰۱)[۱]رماننویس، نمایشنامهنویس، شاعر، ناشر و روزنامهنگار ایرانی بود.[۲] او فعالیت ادبی را با هوشنگ گلشیری و محمدعلی سپانلو آغاز کرد و در دههٔ شصت با چاپ رمان سمفونی مردگان در عرصهٔ ادبیات ایران به شهرت رسید.
محمود دولتآبادی (متولد ۱۰ مرداد ۱۳۱۹ در دولتآباد سبزوار) نویسنده اهل ایران است. رمان دهجلدیِ کلیدر نامآورترین اثر اوست.[۱][۲] برخی از آثار دولتآبادی به چندین زبانِ باختری و خاوری برگردانده شده و به چاپ رسیدهاند. داستانِ بیشترِ نوشتههای دولتآبادی در روستاهای خراسان رخ میدهد و راوی رنج و محنت روستاییان شرق ایران است.[۳]