پویانگیلانی
کار من از دست زدن گذشته! به زخمهایم اگر نگاه هم بکنند میسوزد
دانی؟ من خیاط میخواهم! خیاطی بلدی؟! باید زخمهایم را بدوزی
پویان گیلانی
پرندهها در قفس آواز نمیخوانند، آه میکشند، و تو این را ندانی
پویانگیلانی
دورم و از دور، دورت میگردم
پویان گیلانی
پرسید خوبی؟ گفتم من که غم و شادی را از هم تشخیص نمیدهم!
پویان گیلانی
گفت: عشق چگونه است؟
گفتم: در فهم نگنجد
گفت: گونهای گو تا بگنجد.
گفتم: خورشید سایهبانیات میکند
گفت: باز هم نگنجید
کسانی که برای اولین بار، بزرگترین حقایق جهان را اعلام کردند، اعدام شدند
پویان گیلانی
بعضی وقتها با خودم فکر میکنم که پدر و مادرم چقدر من را بد تربیت کردند که چنین باحیا شدهام، باید کمی وقاحت را هم یادم میدادند تا بتوانم با برخی آدمها کنار بیایم.
پویان گیلانی
وقتی آدمها میفهمند مهربانی، بیشتر آزارت میدهند
پویان گیلانی کتاب علفان
لب بر زخمش بگذاری، تسلیاش بیشتر است تا بر لبش
پویان گیلانی
